Uzdrowisko Kamień Pomorski

Kuracjusze otrzymujący skierowanie do sanatorium w Kamieniu Pomorskim, bardzo często czują się skonfundowani. Nagle okazuje się, że nie pojadą ani w góry, ani nad morze, lecz do niewielkiej miejscowości na Pomorzu Zachodnim. Pojawiają się różne obawy. Mamy nadzieję, iż po przeczytaniu tego tekstu, wszystkie wątpliwości zostaną rozwiane.

Uzdrowisko Kamień Pomorski

Kamień Pomorski, podobnie jak większość polskich uzdrowisk, swoją działalność uzdrowiskową rozpoczął w II połowie XIX wieku. W 1876 roku podczas przeprowadzanych na ternie miasta odwiertów w poszukiwaniu węgla kamiennego, natknięto się na złoża solankowe, niewiele później odkryte zostały pokłady borowiny. Badania naukowców z Berlińskiego Instytutu Geologicznego wykazały, że posiadają one właściwości lecznicze i już w 1882 roku wzniesiony został pierwszy zakład balneologiczny. Niestety ze względu na położenie miejscowości (ok. 10 km od morza), a także słabe połączenie kolejowe z Berlinem, uzdrowisko Cammin nie rozwijało się tak, jak Świnoujście czy Kołobrzeg.

Działania II wojny światowej doprowadziły miasto do prawie całkowitego zniszczenia. Ucierpiało całe Stare Miasto i infrastruktura uzdrowiskowa, w tym ujęcia solanki. Największe przed wojną sanatorium odbudowano w 1948 roku i przeznaczono na szpital, a dawny dom zdrojowy przekształcono w hotel i restaurację. Mimo wszystko nowi mieszkańcy Kamienia Pomorskiego docenili walory naturalne regionu, takie jak piękny krajobraz, łagodny klimat, nasłonecznienie, czyste powietrze i postulowali do władz o przywrócenie miejscowości statusu uzdrowiska. Ponownie przeprowadzono badania balneologiczne, które wykazały dużą wydajność tutejszego źródła solanki (400 litrów na minutę) oraz wysoką wartość leczniczą kamińskiej borowiny, której zapas obliczono na kilkaset lat.

Latem 1957 roku zapadła decyzja o powtórnym uruchomieniu uzdrowiska. Rok później rozpoczęły się prace remontowe poniemieckiego „Solbad” – przyszłego zakładu przyrodoleczniczego „Feniks”. W dniu 1.09.1959 roku powołane zostało do życia Przedsiębiorstwo Państwowe „Uzdrowisko Kamień Pomorski” jako 27 polskie uzdrowisko. Tego samego roku, w listopadzie, przyjęto pierwszych, 140 kuracjuszy do obiektów „Wars – Sawa”, „Piast” i „Rzepicha”. Jak na sanatorium przystało, poza lecznictwem, zapewniono gościom udogodnienia w postaci kawiarni, uruchomiono Klub Zdrojowy, który organizował imprezy kulturalne i integrował kuracjuszy. W kwietniu 1960 roku Uzdrowisko Kamień Pomorski przyjęło tysięcznego kuracjusza. W 1961 roku uruchomiono kolejne obiekty „Gryf”, „Ziemowit” i „Lech”, a w 1968 roku szpital uzdrowiskowy „Mieszko”.

Tyle historii. Obecnie w Kamieniu Pomorskim funkcjonują cztery obiekty sanatoryjne. Budynek sanatorium Chrobry oddano do użytku w 1921 roku. Zlokalizowany jest on niedaleko mariny, na niewielkim wzgórzu, z dala od centrum miasta. W holu, na klatkach schodowych i korytarzach zachowały się zabytkowe elementy architektury, tworząc wyjątkowe wrażenie. Pokoje w budynku są sukcesywnie remontowane, funkcjonuje baza zabiegowa. Dużym minusem „Chrobrego” jest brak basenu, więc kuracjusze korzystający z zabiegów solankowych muszą przechodzić do budynku „Mieszko II” znajdującego się w odległości ok. 500 metrów.

Kolejnym zabytkowym obiektem uzdrowiskowym jest budynek sanatorium Mieszko. Wzniesiony został w XIX wieku i funkcjonował jako niemieckie seminarium nauczycielskie. W ostatnich latach przeprowadzono remont zewnętrzny obiektu, dzięki czemu pięknie się prezentuje. Planowana jest również modernizacja pokoi z budową łazienek włącznie. Z „Mieszkiem” sąsiaduje Mieszko II, nowoczesny hotel, wybudowany w 2016 roku. Niestety prawdopodobieństwo, iż kuracjusze ze skierowaniem z Narodowego Funduszu Zdrowia zostaną tam zakwaterowani, jest niewielkie. „Mieszko II” dysponuje 24 metrowym basenem solankowym. Lecznicza solanka pochodzi z odwiertu Edward III o głębokości 400 metrów, o mineralizacji rzędu 34 g/dm3 i typie chlorkowo – sodowo – jodkowym. Kuracjusze korzystają z tego basenu w ramach zabiegów rehabilitacyjnych. Poza tym, mogą z niego korzystać również rekreacyjnie, za dodatkową opłatą. Ostatnim, czwartym sanatorium jest Dąbrówka. Budynek odległy od centrum o ok. 1 km jest doskonałą bazą wypadowa do długich, pieszych spacerów.

Uzdrowisko w Kamieniu Pomorskim znane jest przede wszystkim z wysokiej jakości usług leczniczych i rehabilitacyjnych. Wykwalifikowany personel, dary natury w postaci borowiny i solanki, a także innowacyjne metody rehabilitacji stwarzają idealne warunki do jak najszybszego powrotu do zdrowia kuracjuszy.

Olbrzymi wpływ na pobyt kuracjuszy w Kamieniu Pomorskim ma również samo miasto i jego okolica. Kamień Pomorski położony jest nad Zalewem Kamieńskim. Jest to rozlewisko cieśniny Dziwny. Dzięki temu w mieście panuje iście morski klimat (zaledwie 8 km w linii prostej od morza). Stąd można popłynąć stateczkiem wycieczkowym Victoria do Dziwnowa, który co kilka godzin cumuje przy kamieńskim molo. Jest to doskonały sposób, by skorzystać z plażowania lub spaceru brzegiem morza. W drogę powrotną zabierze nas jeden z wielu busów, które kursują między Dziwnowem a Kamieniem Pomorskim. Olbrzymim atutem Kamienia Pomorskiego, a zarazem elementem nadającym miastu morski charakter, jest piękna nowoczesna marina. Latem można tu podziwiać ponad 200 żaglówek, a co roku odbywają się tu ważne ogólnopolskie i międzynarodowe zawody żeglarskie.

Oczywiście należy też pamiętać, iż Kamień Pomorski jest jednym z najstarszych miast na Pomorzu Zachodnim. Jego bogata historia i zabytki przyciągają jak magnes turystów z Polski i Niemiec. Niekwestionowaną perłą w koronie jest katedra. Romańsko – gotycka z jedynym w Polsce przykatedralnym wirydarzem i barokowymi organami, jest jednym z najcenniejszych zabytków w Polsce. Również w Kamieniu Pomorskim można zobaczyć jeden z najpiękniejszych, gotyckich ratuszy. Powstał na przełomie XIII i XIV wieku i oprócz siedziby rady miasta, przez setki lat pełnił funkcję sądowniczą. Świadczą o tym chociażby zachowane, wmurowane w ściany ratusza dyby. W XVI wieku ratusz został przebudowany w stylu renesansowym. To wówczas powstał piękny maswerkowy szczyt. Jakież widoki z okien muszą mieć obecnie pracownicy Urzędu Miasta w Kamieniu Pomorskim: zalew, molo, żaglówki, piękny skwer i dużo zieleni. Ze średniowiecznej architektury zachowała się także Brama Piastowska z Basztą Wolińską. Był to jeden z elementów fortyfikacyjnych miasta.

Miejscem szczególnie wartym polecenia kuracjuszom, jest Muzeum Historii Ziemi Kamieńskiej. Prezentuje ono zabytki sakralne i archeologiczne, związane z historią Kamienia Pomorskiego i regionu. To kompendium wiedzy o mieście, jego historii, także jej związanej z lecznictwem uzdrowiskowym.