Skąd pochodzi nazwa Kołobrzeg?

Skąd pochodzi nazwa Kołobrzeg?

Słowiańska nazwa Kołobrzegu: „Salsa Cholbergiensis”, pojawiła się w kronice Tiethmara z Merseburga, który opisał żywot jedynego biskupa Kołobrzegu – Reinberna. W roku 1000 przybył on do grodu nad Parsętą, poświęcił ziemię kołobrzeską i podjął próbę nawrócenia jej mieszkańców na wiarę chrześcijańską. Łacińskie słowo „salsa” jednoznacznie kojarzy się z solą i nawiązuje do średniowiecznych tradycji warzenia soli z solanki. Drugi człon, „Cholbergiensis” sprawia nieco więcej trudności. W związku z faktem, iż na przełomie lat pisany był na różne sposoby: Colobrega, Colbrega, Cholberg, Cholberch …, zapewne jej prawidłowej nazwy nigdy nie poznamy.

Jak nazywał się Kołobrzeg przed wojną?

Na dokumencie lokacyjnym miasta z 23 maja 1255 roku, Kołobrzeg widnieje pod niemiecką nazwą „ Colberg”. Natomiast na  pierwszej pieczęci miejskiej z 1257 roku umieszczono: de Kolberghe. Od końca XIX wieku aż do zakończenia II wojny światowej, miasto nosiło nazwę Kolberg.

Obecna, polska nazwa „Kołobrzeg” pochodzi z 1781 roku. Za jej twórcę uważa się Adama Naruszewicza, który w „Historii narodu polskiego” jako pierwszy użył tej nazwy. Sześćdziesiąt lat później tej samej nazwy użył Stanisław Plater. Po wojnie, gdy miasto przejęli Polacy, nie było problemu z nadaniem nowej nazwy, gdyż ta polska, już od ponad stu lat była w użyciu.

Możemy zaryzykować stwierdzenie, iż dzisiejsza nazwa Kołobrzeg to spolszczona wersja niemieckiej nazwy „Kolberg”.

Wracając do naszego pytania: skąd wzięła się nazwa Kołobrzeg?

Niestety większość z nas ma błędne wyobrażenie o nazwie, tłumacząc, że zapewne chodzi tu o miasto położone koło brzegu morza. Szczególnie turyści odwiedzający Kołobrzeg, oburzają się mówiąc, jak to? Przecież jesteśmy koło brzegu morza!

I tu należy pamiętać, że nie zawsze tak było. Do czasów lokacji miasta, Kołobrzeg położony był nad rzeką Parsętą (kilka kilometrów od brzegu morza). Ten fakt wyklucza skojarzenie nazwy z morzem.

Próbując rozbić nazwę „Kolberg” na dwa trzony, otrzymujemy słowa: „kol” i „berg”. Pierwszy trzon może w tym przypadku oznaczać „koł” lub „pal”, a drugi „brzeg” lub „wzgórze”. Idąc tym tokiem myślenia, otrzymujemy gród otoczony palem (palisadą), położony nad brzegiem lub na wzgórzu.